ดาวเทียม

เครื่องขับดันทางเคมีบนดาวเทียมมักจะใช้เชื้อเพลิงขับดันชนิดเดียว (ส่วนเดียว) หรือสารขับดันสองส่วน (สองส่วน) ที่มีไฮเปอร์โกลิก Hypergolic หมายถึงสามารถเผาไหม้ได้ เองเมื่อสัมผัสกันหรือกับตัวเร่งปฏิกิริยา ส่วนผสมของจรวดขับดันที่ใช้บ่อยที่สุดบนดาวเทียมคือ โมโนโพรเพลแลนท์ที่มีไฮดรา ซีนเป็นหลัก หรือโมโนเมทิลไฮดราซีน – ไดไนโตรเจนเตทรอกไซด์ไบโพรเพลแลนท์ ไอออนขับดันบนดาวเทียมมักจะเป็นฮอลเอฟเฟกต์ขับดันซึ่งสร้างแรงขับโดยการเร่งไอออนบวกผ่านกริดที่มีประจุลบ การขับเคลื่อนด้วยไอออนมีประสิทธิภาพมากกว่าการขับเคลื่อนด้วยสารเคมี แต่แรงผลักดันมีขนาดเล็กมาก (ประมาณ 0.5 N หรือ 0.1 lb f ) จึงต้องใช้เวลาเผาไหม้นานกว่า เครื่องขับดันมักใช้ซีนอนเนื่องจากมีความเฉื่อยสามารถแตกตัวเป็นไอออน ได้ง่าย มี มวลอะตอมสูงและสามารถกักเก็บเป็นของเหลวที่มีความดันสูงได้ ดาวเทียม ส่วนใหญ่ใช้แผงโซลาร์เซลล์เพื่อผลิตพลังงาน และไม่กี่ดวงในห้วงอวกาศที่มีแสงแดดจำกัดใช้เครื่องกำเนิดไอโซโทปรังสีเทอร์โมอิเล็กทริก แหวนสลิปติดแผงโซลาร์เซลล์เข้ากับดาวเทียม สลิปริงสามารถหมุนได้ตั้งฉากกับแสงแดดและสร้างกำลังได้มากที่สุด ดาวเทียมทุกดวงที่มีแผงโซลาร์เซลล์จะต้องมีแบตเตอรี่ ด้วย เนื่องจากแสงอาทิตย์ถูกบดบังภายในยานส่งและในเวลากลางคืน แบตเตอรี่ประเภททั่วไปสำหรับดาวเทียมคือลิเธียมไอออนและในอดีตคือนิกเกิล-ไฮโดรเจน

ตอบคำถาม ตั้งคำถามใหม่

โพสต์โดย : JO เมื่อ 8 พ.ค. 2566 16:41:09 น. อ่าน 97 ตอบ 0

Member Login

ลืมรหัสผ่าน | สมัครสมาชิกใหม่

ดูฟุตบอลออนไลน์