ผิวหนังมนุษย์ กายวิภาคศาสตร์

ผิวหนังของมนุษย์ในกายวิภาคของมนุษย์ สิ่งปกคลุมหรือผิวหนังของพื้นผิวร่างกายที่ทั้งให้การปกป้องและรับสิ่งเร้าทางประสาทสัมผัสจากสภาพแวดล้อมภายนอก ผิวหนังประกอบด้วยเนื้อเยื่อสามชั้น: หนังกำพร้า ชั้นนอกสุดที่มีโครงสร้างป้องกันหลักคือชั้นสตราตัมคอร์เนียม ผิวหนัง ชั้นหนังแท้ซึ่งเป็นชั้นเส้นใยที่รองรับและเสริมสร้างผิวหนังชั้นนอก และชั้นไขมันใต้ ผิว หนังซึ่งเป็นชั้นไขมันใต้ผิวหนังที่ให้สารอาหารแก่อีก 2 ชั้น และทำหน้าที่กันกระแทกและป้องกันร่างกาย คุณสมบัติที่โดดเด่น เรียนรู้ว่าคุณสมบัติในการฟื้นฟูของผิวหนังช่วยปกป้องร่างกายมนุษย์จากสภาพแวดล้อมภายนอกได้อย่างไร เรียนรู้ว่าคุณสมบัติในการฟื้นฟูของผิวหนังช่วยปกป้องร่างกายมนุษย์จากสภาพแวดล้อมภายนอกได้อย่างไรดูวิดีโอทั้งหมดสำหรับบทความนี้ การไม่มีขนตามร่างกายอย่างชัดเจนทำให้มนุษย์แตกต่างจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบนบกขนาดใหญ่อื่น ๆ ในทันที โดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างของบุคคลหรือเชื้อชาติร่างกายมนุษย์ดูเหมือนจะไม่มีขนมากหรือน้อย ในแง่ที่ว่าขนนั้นหลงเหลืออยู่จนดูเหมือนขาดหายไป แต่ในบางพื้นที่ก็มีขนขึ้นมากมาย บริเวณที่ค่อนข้างมีขนเหล่านี้อาจเรียกว่าบริเวณ epigamic และเกี่ยวข้องกับการสื่อสารทางสังคมและทางเพศ ทั้งทางสายตาหรือกลิ่นจากต่อมที่เกี่ยวข้องกับรูขุมขน ค้นพบวิทยาศาสตร์ที่อยู่เบื้องหลังความร่วงโรยของผิว ค้นพบวิทยาศาสตร์ที่อยู่เบื้องหลังความร่วงโรยของผิวดูวิดีโอทั้งหมดสำหรับบทความนี้ ลักษณะพิเศษของการเปลี่ยนแปลงของผิวตั้งแต่แรกเกิดจนถึงวัยชรา ในทารกและเด็กจะมีลักษณะอ่อนนุ่ม แห้ง นุ่ม และปราศจากริ้วรอยและรอยตำหนิเป็นส่วนใหญ่ เด็กอายุต่ำกว่าสองปีเหงื่อออกไม่ดีและผิดปกติ ต่อมไขมันทำงานน้อยที่สุด เมื่อเข้าสู่วัยรุ่น เส้นผมจะยาวขึ้น หนาขึ้น และมีเม็ดสีมากขึ้น โดยเฉพาะบริเวณหนังศีรษะ รักแร้ หัวหน่าว และใบหน้าของผู้ชาย เม็ดสีของผิวหนังทั่วไปเพิ่มขึ้น จุดโฟกัสของเม็ดสีเฉพาะที่ปรากฏขึ้นอย่างลึกลับ และรอยโรคจากสิว มักเกิดขึ้น การเจริญเติบโตของเส้นผม เหงื่อออก และการหลั่งของไขมันเริ่มผลิดอกออกผล ในฐานะบุคคลอายุการเปลี่ยนแปลงทางกายวิภาคและสรีรวิทยา ตลอดจนการสัมผัสกับแสงแดดและลม ทำให้ผิวหนังโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ไม่ได้รับการปกป้องด้วยเสื้อผ้าแห้ง เหี่ยวย่น และหย่อนยาน ผิวหนังของมนุษย์มากกว่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม อื่นๆจัดแสดงความแตกต่างของภูมิประเทศที่โดดเด่น ตัวอย่างคือความแตกต่างระหว่างฝ่ามือกับหลังมือและนิ้ว ผิวของคิ้วหนาหยาบและมีขนดก ที่เปลือกตาจะบางเรียบและมีขนปกคลุมจนแทบมองไม่เห็น ใบหน้าไม่ค่อยมีขนบริเวณหน้าผากและโหนกแก้มอย่างเห็นได้ชัด มันไม่มีขนเลยที่ขอบปากสีแดงชาด แต่มีขนหยาบที่คางและกรามของตัวผู้ พื้นผิวของหน้าผาก แก้ม และจมูกโดยปกติจะเป็นมัน ตรงกันข้ามกับพื้นผิวส่วนล่างของคางและกรามที่ค่อนข้างไม่มีไขมัน ผิวหนังของหน้าอก, บริเวณหัวหน่าว, หนังศีรษะ, รักแร้, หน้าท้อง, ฝ่าเท้า, และปลายนิ้วมือจะแตกต่างกันไปตามโครงสร้างและหน้าที่ ถ้าผิวหนังในบริเวณต่างๆ เหล่านี้เป็นของสัตว์ต่างๆ หลอดเลือดแดงและหลอดเลือดดำชั้นตื้นของใบหน้าและหนังศีรษะ ระบบหัวใจและหลอดเลือด กายวิภาคของมนุษย์ (โครงการ Netter replacement - SSC) แบบทดสอบบริแทนนิกา ร่างกายมนุษย์ ผิวได้รับความแข็งแรงและความยืดหยุ่นโดยประกอบด้วยจำนวนของชั้นที่มุ่งเน้นเพื่อให้แต่ละชั้นเสริมโครงสร้างและหน้าที่อื่นๆ เพื่อให้สามารถสื่อสารกับสิ่งแวดล้อมได้ เส้นประสาทจำนวนนับไม่ถ้วน—บางเส้นถูกดัดแปลงเป็นอวัยวะส่วนปลายของตัวรับพิเศษ และบางเส้นที่ไม่มีโครงสร้างไม่มากก็น้อย—เข้ามาใกล้กับชั้นผิวมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และอวัยวะ บนผิวหนังเกือบทุก ส่วนถูกห่อหุ้มด้วยโครงของเส้นประสาทรับความรู้สึกที่ละเอียด เดอะหนังแท้ ตรวจสอบว่าชั้นไขมันใต้ผิวหนังส่งสารอาหารไปยังเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่หนาแน่นและเซลล์เยื่อบุผิวได้อย่างไร ตรวจสอบว่าชั้นไขมันใต้ผิวหนังส่งสารอาหารไปยังเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่หนาแน่นและเซลล์เยื่อบุผิวได้อย่างไรดูวิดีโอทั้งหมดสำหรับบทความนี้ หนังแท้ประกอบด้วยผิวหนังจำนวนมากและให้การปกป้องทางกายภาพ ประกอบด้วยการรวมตัวของเส้นใย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคอลลาเจนกับวัสดุที่เรียกว่าไกลโคซามิโนไกลแคนซึ่งสามารถกักเก็บน้ำได้ในปริมาณมาก จึงคงความขุ่นของผิวหนังไว้ได้ เครือข่ายของเส้นใยยืดหยุ่นที่ยืดได้จะช่วยให้ผิวตึงและคืนสภาพหลังจากถูกยืดออก รับการสมัครสมาชิก Britannica Premium และเข้าถึงเนื้อหาพิเศษ สมัครสมาชิกตอนนี้ รูขุมขนและต่อมผิวหนังนั้นมาจากผิวหนังชั้นนอก แต่ฝังลึกอยู่ในผิวหนังชั้นหนังแท้ ผิวหนังชั้นหนังแท้มีเส้นเลือดมากมายแม้ว่าจะไม่มีเส้นเลือดใดทะลุผ่านผิวหนังชั้นนอกที่มีชีวิตได้ หนังกำพร้าได้รับวัสดุโดยการแพร่จากด้านล่างเท่านั้น หนังแท้ยังประกอบด้วยเส้นประสาทและอวัยวะรับสัมผัสในระดับต่างๆ หลอดเลือดและน้ำเหลือง ผิวหนังของมนุษย์มีหลอดเลือดเลี้ยงไว้ อย่างดี มันแผ่ซ่านไปด้วยความยุ่งเหยิง แม้ว่าจะดูเป็นระเบียบ มวลของหลอดเลือดแดง เส้นเลือดดำ และเส้นเลือดฝอย ปริมาณเลือดที่มากเกินความต้องการทางชีวภาพสูงสุดของผิวหนังเอง เป็นหลักฐานว่าผิวหนังทำหน้าที่ให้บริการของระบบหลอดเลือดทำหน้าที่เป็นอุปกรณ์ทำความเย็น เพื่อช่วยในการทำงานนี้ ต่อมเหงื่อจะเทน้ำลงบนพื้นผิว การระเหยของน้ำจะดูดซับความร้อนจากผิวหนัง หากสภาพแวดล้อมเย็นและต้องรักษาความร้อนในร่างกายหลอดเลือด ที่ผิวหนังจะ หดตัวเป็นจังหวะต่อเนื่องกันอย่างรวดเร็ว ทำให้เลือดไหลผ่านได้เพียงเล็กน้อย เมื่อสภาพแวดล้อมอบอุ่น พวกมันหดตัวเป็นระยะเวลานาน ทำให้เลือดไหลเวียนได้อย่างอิสระ ในระหว่างการออกแรงของกล้ามเนื้อ เมื่อต้องระบายความร้อนในปริมาณมาก การไหลเวียนของเลือดผ่านผิวหนังจะสูงสุด นอกจากการควบคุมอุณหภูมิของร่างกายแล้วผิวหนังยังมีบทบาทในการควบคุมความดันโลหิต . การไหลเวียนของเลือดส่วนใหญ่สามารถควบคุมได้โดยการเปิดและปิดของหลอดเลือดที่มีลักษณะคล้ายกล้ามเนื้อหูรูดในผิวหนัง หลอดเลือดเหล่านี้ช่วยให้เลือดไหลเวียนผ่านเส้นเลือด ฝอย ส่วนปลายหรือเลี่ยงผ่านเส้นเลือดแดงโดยตรงจากหลอดเลือดแดงขนาดเล็กไปยังเส้นเลือดดำ ผิวหนังของมนุษย์เต็มไปด้วยตาข่ายที่สลับซับซ้อนท่อน้ำเหลือง ในส่วนตื้นๆ ของผิวหนังชั้นหนังแท้ ท่อน้ำเหลืองขนาดเล็กที่ดูเหมือนว่าจะสิ้นสุดในถุงตาบอดทำหน้าที่เป็น แหล่ง ที่อุดม สมบูรณ์ ของตาข่ายน้ำเหลืองที่ผิวเผิน ซึ่งจะเปิดออกเป็นเส้นเลือดที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ในส่วนลึกของชั้นหนังแท้ หลอดเลือดขนาดใหญ่ที่ลึกกว่านั้นฝังอยู่ในเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่หลวมซึ่งล้อมรอบเส้นเลือด ผนังของท่อน้ำเหลืองหย่อนยานและยุบตัวมากจนมักจะไม่สังเกตเห็นในตัวอย่างที่เตรียมไว้สำหรับการศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์ อย่างไรก็ตาม ความอุดมสมบูรณ์ของพวกมันแสดงให้เห็นโดยการฉีดสีย้อมที่สำคัญเข้าไปในผิวหนังชั้นหนังแท้และสังเกตการกวาดล้างของสีย้อม เนื่องจากท่อน้ำเหลืองมีกล้ามเนื้อน้อยหรือไม่มีเลยในผนัง การไหลเวียนของน้ำเหลืองจึงเป็นไปอย่างเฉื่อยชาและถูกควบคุมโดยแรงภายนอก เช่น แรงกด การทำงาน ของกล้ามเนื้อโครงร่างการนวด และความร้อน แรงกดดันจากภายนอกใดๆ ที่กระทำ แม้กระทั่งจากน้ำสลัดแบบตายตัว เช่น ขัดขวางการไหลของมัน เนื่องจากผิวหนังมีบทบาทสำคัญในการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันของร่างกาย การระบายน้ำเหลืองจึงมีความสำคัญพอๆ กับระบบหลอดเลือด ผิวหน้า พื้นผิวที่ไม่บุบสลายเป็นหลุมตามช่องเปิดของต่อมเหงื่อและรูขุม ขน —ที่เรียกว่ารูขุมขน—และถูกทำให้เป็นร่องโดยเส้นที่ตัดกันซึ่งแสดงรูปแบบลักษณะเฉพาะ ทุกคนมีเครื่องหมายที่คล้ายกันโดยประมาณในส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย แต่รายละเอียดจะไม่ซ้ำกัน เส้นจะอยู่ในทิศทางทั่วไปของความตึงของยางยืด จำนวนนับไม่ถ้วนทั้งลึกและตื้นพร้อมกับรูขุมขนทำให้ทุกส่วนของร่างกายมีภูมิประเทศ ที่มีลักษณะ เฉพาะ เช่นเดียวกับร่องลึกและสันเขาบนฝ่ามือและฝ่าเท้า ผิวหนังส่วนใหญ่จะเกิดก่อนกำเนิด รายละเอียดปลีกย่อยของผิวกายแต่ละส่วนนั้นมีความเฉพาะเจาะจงในแต่ละคนลายนิ้วมือถูกใช้เป็นเครื่องมือในการระบุตัวบุคคล เนื่องจากมีลักษณะนูนสูง มีลวดลายที่ชัดเจนกว่า และหาได้ง่าย ริ้วรอยบนผิวบางส่วนเกิดขึ้นหลังคลอดอันเป็นผลมาจากการใช้งานหรือความเสียหาย ตัวอย่างเช่น รอยย่นบนหน้าผากเป็นการเน้นย้ำของเส้นขนที่มีมาแต่กำเนิดซึ่งเน้นย้ำอย่างมากในวัยชรา เมื่ออายุมากขึ้น ผิวจะเต่งตึงน้อยลง ทำให้เกิดริ้วรอยด้วย อาชีพบางอย่างทิ้งรอยไว้บนผิวหนัง ซึ่งขึ้นอยู่กับระยะเวลาและความรุนแรง อาจเกิดขึ้นชั่วคราวหรือถาวร ฝ่ามือและฝ่าเท้ามีรอยสลักสลับเป็นสันและร่องที่ประกอบกันเป็น โรคผิวหนัง . สันเขาเป็นไปตามหลักสูตรที่ผันแปร แต่การจัดเรียงในพื้นที่เฉพาะมีแผนโครงสร้างที่สอดคล้องกัน แม้ว่าสันเขาจะดูต่อเนื่องกัน แต่แนวสันเขาก็ยังมีการหยุดชะงักและความผิดปกติต่างๆ มากมาย แตกกิ่งก้านสาขาและมีความยาวแตกต่างกัน พื้นที่เล็กๆ ของพื้นผิวทุกส่วนมีรายละเอียดสันที่ไม่ตรงกันในบุคคลเดียวกันหรือในบุคคลอื่นๆ แม้กระทั่งในแฝดที่เหมือนกัน ลายเซ็นที่ไม่ผิดพลาดนี้ทำให้ dermatoglyphics เป็นลักษณะทางกายภาพที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการระบุตัวบุคคล

โพสต์โดย : pppp เมื่อ 13 ก.พ. 2566 16:36:03 น. อ่าน 109 ตอบ 0